Jack Keijzer en zijn vrouw Jolanda maakten de grootste nachtmerrie van elke ouder mee: ze verloren hun kinderen. Op Koninginnedag 2007 werd hun zestienjarige zoon Pascal op gruwelijke wijze vermoord. Kort daarna koos hun jongste zoon Remy ervoor om zijn leven te beëindigen.
Twee kanjers Jolanda en Jack gingen met pensioen, een levensfase die heel anders werd dan ze hadden verwacht. Hun gezin bestond ooit uit vier, met hun twee zonen, Pascal en Remy. Ondanks hun verschillen waren de broers zeer hecht. Pascal miste structuur door zijn ADD en vond steun in een vriendengroep waar drugs soms een rol speelden. Hij besloot zelf kleine hoeveelheden te verkopen. Na een moeilijke periode vond hij steun thuis en zei dat hij een nieuwe start te willen maken. Maar op Koninginnedag werd Pascal op brute wijze vermoord. De schok voor het gezin was enorm.
Met zijn drieën verder Jack en Jolanda besloten door te gaan voor Remy, die dertien was toen zijn broer werd vermoord. Samen maakten ze een geplande reis naar Vietnam, waar ze elkaar 24 uur per dag steunden. De eerste jaren leek het goed te gaan met Remy, maar vanaf zijn twintigste kreeg hij psychische problemen en werd hij opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Hoewel hij zijn ouders had beloofd hen niet kinderloos achter te laten, besloot hij uiteindelijk toch om zijn leven te beëindigen. “Hij heeft dit rustig overdacht; hij is nu bij zijn broer,” vertelt Jack.
Keuzes maken Jack en Jolanda ervaren intens verdriet, maar proberen hun leven weer vorm te geven. Samen accepteren ze elkaars manier van rouw en maken bewuste keuzes. Zo besloten ze na lange tijd weer eens uit eten te gaan. Dit gaf hen de kracht om kleine stapjes richting een dragelijker leven te zetten. Ook de steun van hun omgeving en werkgevers hielp hen enorm; afspraken konden altijd worden afgezegd, wat hen ruimte gaf.
Het boek Jack schreef een boek over het verlies van zijn kinderen. Wat begon als een verhaal voor Remy over Pascal, groeide uit tot een boek waarmee hij anderen hoopt te helpen. De opbrengst gaat naar de Rogier Hulst Foundation, die zich inzet voor kwetsbare jongeren. Jack en Jolanda gaan nu mooie reizen maken, hun zonen altijd in hun hart meedragend.
Boek bestellen? Mail naar jack.keijzer@kpnplanet.nl
De kracht van voorwaardelijke vergiffenis In maart 2023 kreeg Jack Keijzer, vader van de in 2007 vermoorde Pascal, een onverwachte oproep. De man die betrokken was bij de moord, bekend als B., belde hem. Hij worstelde met zijn geweten en wilde praten. Keijzer, compleet overrompeld, stemde toe en reisde samen met een vriend naar zijn woning. Het werd een gesprek van twee uur, waarin B. zijn rol uitlegde en zijn spijt betuigde. Die spijt, uitgesproken op zijn knieën, voelde oprecht.
Pascal was slechts 16 jaar toen hij slachtoffer werd van een gruwelijke misdaad. De directe dader, T., vermoordde hem op brute wijze. B., hoewel niet de moordenaar, hielp met het wissen van sporen en toonde geen initiatief om Pascal te redden. Nu, zestien jaar later, zocht hij zelf contact met Keijzer.
Het gesprek was confronterend. Keijzer kwam goed voorbereid, met vijftien vragen op papier, vastberaden om de waarheid te achterhalen. B. vertelde dat hij destijds in een crimineel leven verstrikt zat. Hij nam verantwoordelijkheid voor zijn passiviteit en gaf toe dat hij zich medeschuldig voelt aan de gevolgen, zoals de zelfdoding van Pascals broer Remy in 2016.
De ontmoeting bracht herinneringen terug. Keijzer beschreef hoe Pascal, stervend, misschien nog hoop had toen T. terugkeerde naar de plaats van het misdrijf – een hoop die meedogenloos werd verpletterd. T. keerde niet terug uit spijt, maar om meerdere keren met de auto over Pascal heen te rijden. Die gedachte blijft ondraaglijk.
Ondanks de pijn wist Keijzer tijdens het gesprek een onverwachte beslissing te nemen: hij schonk B. voorwaardelijke vergiffenis. Keijzer benadrukte dat deze vergiffenis niet betekent dat de pijn en het verdriet verdwijnen, maar dat het helpt de haat niet te laten groeien. B. toonde tijdens het gesprek emotie en berouw, wat in scherp contrast stond met T., die volgens Keijzer nooit spijt heeft getoond.
“Ik zal nooit met hem gaan klaverjassen of barbecueën,” zei Keijzer, “maar ik geloof dat de woorden van B. recht uit zijn hart komen. Daarom geef ik hem mijn vergiffenis.” Die woorden brachten B. letterlijk op zijn knieën, verstikt door emoties.
Hoewel de antwoorden op sommige vragen uitblijven, voelt Keijzer dat het goed is geweest om dit gesprek aan te gaan. Voorwaardelijke vergiffenis biedt geen verlossing, maar wel een stukje verlichting in een leven dat sinds 2007 nooit meer hetzelfde is geweest.
Een bijzondere ontmoeting in het Torentje Tot mijn verrassing belde de assistent van Mark Rutte: de Minister-President wilde mijn boek persoonlijk in ontvangst nemen, in het Torentje! Een enorme eer.
Met gezonde spanning reisde ik naar Den Haag. Bij aankomst voelde ik direct een ontspannen sfeer. Mark Rutte begroette me hartelijk met een knuffel en stelde persoonlijke vragen, zoals hoe het met mij en Jolanda ging, en hoe ik me voelde na die memorabele dag op 7 oktober 2023, toen ik benoemd werd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Hij refereerde aan mijn optreden bij Op1 en zei: “Wat een mooie boodschap breng je over.” Dat compliment raakte me.
Onder het genot van koffie en koekjes – spraken we openhartig. Het was een moment van oprechte interesse, humor en trots. Deze bijzondere ontmoeting vergeet ik nooit.
